----- Original Message -----
From: Wil van Herpen
To: campmatrix@planet.nl
Sent: Monday, June 26, 2006 5:53 PM
Subject: vooruit met de geit

Vooruit met de geit... een aanmoediging die ik even nodig had toen ik uw mooie website zag.

Daar werd ik een tijd door geboeid en ik ga uw boek zeker lezen, maar ik zocht u op het web om te reageren op de geiten.

In Sensor las ik het artikel met u over de geiten en ik begrijp de charme ervan helemaal.

Vorig jaar heb ik een paar maanden meegelopen met een schaapsherder en wel hier, in Heumensoord, op 10 minuten afstand van de Laan van Scheut.

De kudde loopt er iedere zomer en vooral 's morgens vroeg, als de zon net opkomt, in het geruis van het gras en de struiken, de geur van de schapen en de stilte... die sfeer is niet in woorden weer te geven.

Als ik erover vertel wordt er wel geluisterd, maar het is veel meer een ervaring. Al lezend was ik weer even bij de kudde.

Dank daarvoor en veel vreed(t)zame uren toegewenst met de geiten.



Wil(helmine)


--- Original Message -----
From: peter camp
To: Wil van Herpen
Sent: Thursday, July 13, 2006 12:42 PM
Subject: Re: vooruit met de geit

Beste Wilhelmine, dank je wel voor je leuke reactie.

Ik ken dat gevoel ook; soms val ik in slaap als ik tegen een boom aan zit, en... zijn de geiten pleiten.

Ben benieuwd wat je van het boekje vindt.

Groetjes,

Peter


----- Original Message -----
From: Wil van Herpen <mailto:wvanherpen@hetnet.nl>
To: peter camp
Sent: Sunday, July 23, 2006 10:17 PM
Subject: Re: vooruit met de geit

Beste Peter,


Van harte gefeliciteerd met dit boek; ik heb het met alle soorten van genoegen gelezen .

Echt objectief wordt mijn commentaar waarschijnlijk niet, want je hebt al een streepje voor omdat ik me erg goed kan inleven uit eigen ervaring. (werkte in Frankrijk, deed o.a. de VO Management, werkte als middelmanager en dan heb ik nog niet eens over de schapen.)

Toch een poging.

Allereerst de vorm.

Het boek ziet er goed uit en de vlag dekt de lading. Voorop een matrixveld met een geit in het groen en een blauwe lucht (the sky is the limit?). Het gladde papier voelt prettig aan. De foto's ondersteunen het geheel op een aangename en duidelijke manier, maar het allermooiste vind ik de fotocollages van Funs Erens.

De stijl.

Het boek leest als een spannend verhaal. Hoewel jij in je dankwoord daar anderen credit voor geeft ben jij wel de schrijver van dit boek.

Het woord evenwicht is in hoge mate van toepassing op het hele boek en niet alleen door de beschrijving (van de werking ) van de matrix. Verhaal en instructie,ontspanning en werk zijn op elkaar afgestemd. Zelfs jouw mening is evenwichtig.

Je benoemt bijvoorbeeld de eigenschappen en kwaliteiten van Faustine en Laurent, maar je oordeelt niet; je blijft belangstellend.

De inhoud.

Het is voor mij de eerste kennismaking met de matrix en het lijkt eenvoudig, ik krijg het gevoel dat ik er goed mee zou kunnen werken. Dat"het klopt",zoals jij zegt. Het model ontvouwt zich stap voor stap. Ik word erin meegezogen en jouw enthousiasme werkt aanstekelijk.

Toen ik een collega over de matrix vertelde zei ze:"Je gaat nu niet vertellen dat je het niet goed hebt gedaan". Het combineren van de harde en de zachte systemen vind ik een uitkomst.

Je hebt het over recht doen aan veelkleurigheid.Het recht doen aan alle facetten, alle kleuren ,alles en iedereen doet mee..Daar heb heb je weer dat evenwicht en vooral ook de integriteit.

Ik moet het boekje nog een keer lezen om de inhoud systematisch te kunnen beoordelen.Er valt nog veel over te zeggen en te vragen. De antwoorden op mijn vragen zal ik vast op je website kunnen vinden.

Ik heb een opmerking. Op blz. 147 zeg je dat de projectmanager geen hierarchische positie heeft.

In mijn ervaring heeft de projectmanager een (tijdelijke) gedelegeerde hierarchische positie,nl. die van de opdrachtgever.

Zoals je zei valt het begrip kwaliteit niet in een hokje te stoppen en dat geldt ook voor dit boek.Weer eens een boek waar ik vrolijk van word vanwege de integriteit, de werklust, de waardering van de eenvoudige dingen in het leven, gepaard aan een overzichtelijke aanpak van de complexiteit van de samenleving in en buiten organisaties.

Tot slot waag ik me in de cuisine interieur: excuse-moi.

Je schrijft in Sensor over het overlijden van je vrouw. In jouw boek, zo kort geleden nog maar, is zij zo levend, zo mooi aanwezig.

Dat moet een vreselijk gemis zijn. Ik wens je veel kracht, bezieling en een warme omgeving toe.

Wilhelmine.